ΑΛΙΜΟΝΟ SS 

Αλίμονο! Ευχή με μια κουβέντα μόνον,
γι’ αυτούς που τους κατάφεραν να ζήσουν ένα κτήνος,
στο ξύπνημα της κάθε ελπίδας τους για μέλλον.
Αίμα, αέρας, γη και ύδωρ, κάθε σταγόνα της ψυχής τους.  

Καρτέρι έχω στήσει σε κάθε νόησή μου.
Διψώ και θέλω να χορτάσω με δροσιά.
Ανθίζω σε μια νύχτα ζαλισμένη, μα μετά…
Φύγε έρωτα. Φοβάμαι την λαλιά σου.  

Πάλιν! Αλίμονο στην μπόρα που τραυλίζει:
Βαριά κληρονομιά η αλήθεια καθενός μας 
κι εμείς ανήμποροι να την σηκώσουμε στα ουράνια,
μένουμε για να σέρνουμε ό,τι πιθανολογεί χαμένο.  

Στέκομαι! Σε κοιτάζω στον καθρέφτη, με απάθεια.
Ζυγώνω και σε χουχουλιάζω. Εκφράζω έτσι μιαν ανάγκη.
Προσφέρω την ανάσα μου σ’ αυτό που δεν μπορώ να τ’ αναστήσω.
Το ξέρω. Θα στεγνώσει πάλι. Μα είναι η μόνη απουσία που αντέχω.  

Τετάρτη 22.02.1995, 00:30, Δάφνη

Reproduced with the permission of the author.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ


TO VIEW THE POEM CLICK ON THUMBNAIL

TO LISTEN THE POEM PRESS THE PLAY BUTTON
Reproduced with the permission of the author.

   ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ  Q
Q

Μην ψάχνεις να με δεις στο σήμερα.
Στην άχνα της ψυχής σου ανασαίνω,
για να ‘χεις λόγο δύσκολα να μέ ’βρεις.
Δεν διαβάζομαι με εικόνες όταν τραγουδώ.  

Πώς να γεμίσω την ματιά σου με το πέλαγο,
αφού με την σχεδία του νου μου ναυαγός θα μένω
και δεν με νοιάζει, αλήθεια, να σωθώ μακριά σου.
Στον καταρράκτη των μαλλιών σου περιμένω να τελειώσω.  

Πέμπτη 12.05.1994, 21:10, Δάφνη

Reproduced with the permission of the author.

  ΑΠΟΥΣΙΑ  66

Αντίκρισμα οσμής ελάχιστης αμφιβολίας,
η απουσία που με πνίγει σε λυγμούς,
χωρίζει τον ρυθμό της κάθε σκέψης,
σαν τη βοή από μελίσσι που θεριεύει.  

Μια πρόταση ελευθερίας της ζωής,
γέμισε το λιμάνι της καρδιάς μου, 
από αλμύρα μοναξιάς πάνω σε ξέρες
που χάσκουν έρμες κι όχι αντρωμένες.  

Αγανακτώ, βουρκώνω, νιώθω μόνος.
Θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής καρδιά μου
και θάρρος και ελπίδα, μα και πίστη,
η επιλογή στο μεγαλείο της σιωπής.  

Τρίτη 28.05.1996, 17:30, Δάφνη

Reproduced with the permission of the author.

      ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΥΠΑΡΞΗ ΑΓΑΠΗΣ   7
7 

Σε καταγράφω μες από τρίλιες πρωινού,
πάνω σε σώμα γυναικείο που αλωνίζει
και μια ψυχή παιδιού, που θέλει να ελπίζει.
Ελεύθερη Ύπαρξη Αγάπης, μάτια μου.  

Μέσα σε πράσινο καλοκαιριού αρμενίζω.
Τζιτζίκια γύρω που βουίζουν στο μυαλό μου.
Μπερδεύομαι. Νομίζω πως δεν βλέπω την σκιά μου,
ώσπου να νιώσω την ολότητά μου, μόνος.  

Έναστρος ουρανός που απλώνεται καθάριος.
Διαχέει την γαλήνη σ’ όσους βλέπει και δεν βλέπουν.
Ήλιος φαεινός, έντονα ανιδιοτελώς πλασμένος,
που ορίζει σαν σκιά, την ύπαρξη του σκότους.  

Πέμπτη 05.09.1996, 10:30, Δάφνη  

Reproduced with the permission of the author.